ROC Leiden: De bereidheid tot reflectie.

Vrijdag 13 februari kwam het nieuws over het ROC Leiden. Het onderwijs zal worden overgenomen door het ID College. In de huidige vorm houdt het op te bestaan. Als oud-student was ik geschrokken, maar ook opgelucht voor de huidige studenten die hun onderwijs behouden zien. Ik voelde verzuchting, over het eind van een volgende hoofdstuk van misdragingen in de Publieke Sector dat zojuist geschreven was. Maar bovenal was ik boos. En ben ik dat nog steeds. Boos op de verantwoordelijken van dit debacle. Boos op hun onbereidwilligheid tot reflectie en inzicht.

In mijn tijd bij het ROC Leiden had ik het genoegen mijn onderwijs te genieten aan de Rietschans. Toen ik mij inschreef moest ik: “vooral niet zoveel letten op de scheuren in de muur aan de overkant van het gebouw”. Volgend jaar zaten we immers aan de Lammenschans. Dit heb ik nooit meegemaakt. Ik heb mijn opleiding afgerond en les gehad van gedreven docenten in een verpauperd gebouw waar ik misschien geen WiFi had, maar wel de tools heb gekregen verder kunnen functioneren op de arbeidsmarkt. Het onderwijs en niet het gebouw telde.

De reden waarom het ROC Leiden het niet meer redt komt door financiële problemen. De ‘megalomane’ vastgoedprojecten bij Leiden Centraal en Lammenschans zijn vanaf dag één als een molensteen om de nek van ‘mijn’ school blijven hangen. Zo erg, dat zelfs de kwaliteit van het onderwijs in het geding kwam. Ondertussen is verantwoordelijk bestuurder Jacques Van Gaal geridderd en wenst hij samen met voormalig voorzitter van de Raad van Toezicht geen enkele vorm van commentaar of reflectie te geven. Sterker nog, zij zien het als een ‘pakkie an’ voor het bestuur wat hiermee opgezadeld is. Mijn verbazing was nog groter toen ik las dat: “ze deze afspraken (omtrent het vastgoed red.) nu weer maken“.

Dit soort gedrag is te kwalificeren als arrogant, oneerlijk en onwenselijk. Jegens de maatschappij, jegens je eigen (oud)werknemers en jegens het onderwijsveld waar hard gewerkt wordt en wél onderwijskwaliteit wordt geleverd. Die laatste waar zonder enorme vastgoedprojecten, maar gewoon met een breed palet aan gedreven en goede leraren en goed lesinhoud wordt gegeven. Met goede contacten in de lokale arbeidsmarkt om leerlingen daar praktijkervaring op te laten doen waar het telt. En niet in enorme inpandige, hyperdeluxe en onrendabele praktijkplekken ervaring op te laten doen. De heren Van Gaal en Van Rij kiezen hier niet voor. Net zomin hun collega-bestuurders uit de verschillende raden.

Dat kan, dat schaadt uw publieke reputatie (nog meer). Maar dat is een keuze. Wat geen keuze is, is dat u onder andere mij, als oud-student, en de huidige studenten op z’n minst een verontschuldiging en een bereidheid tot reflectie verontschuldigd bent. En als dhr. Jacques van Gaal zijn titel als ‘Ridder in de Orde van Oranje Nassau‘ voor zijn bijdrage aan het regionale onderwijs in Leiden serieus neemt, zeker. Als “goed opgeleid personeel voor de arbeidsmarkt” (woorden van dhr. Van Gaal) heeft uw onderwijsinstelling mij geleerd ook te moeten kunnen reflecteren op mijn eigen handelen. En als goed opgeleide arbeidskracht, een oud ROC-student, doe ik op u een beroep om hetzelfde te doen. Alleen al omdat u daarmee een beetje laat zien ook daadwerkelijk te kunnen leren van de malversaties bij Amarantis, de woningbouwcorporaties en de rest van de Publieke Sector. Dat bent u mij, en andere (oud)studenten op z’n minst verschuldigd.

Of denk (nogmaals) aan uzelf en laat u niet ongenuanceerd in hetzelfde rijtje als Hubert Möllenkamp en c.s. genoemd worden. Laat dan zien dat u wel vermogen tot reflectie heeft.